Galatasaray ve Fenerbahçeli Duruşum

Nedendir bilmem dün akşamki maçı izlerken ilk defa sanki Fenerbahçe’nin maçı varmış gibi heyecanlandım. Canıgönülden Galatasaray’ın kazanmasını istedim. Kaçan her atakta hop oturup hop kalktım, atılan goller ile yeri göğü inlettim. Bu duyguyu ilk defa tattığımı itiraf etmeliyim. Her ne kadar daha önceleri yenilmesi için dua etmesem de galip gelmesini de içten
istediğimi söyleyemem.

Peki, beni bu olumlu duyguya ve davranışa iten sebep neydi?

Maçı izlerken Drogra’nın marka değeri, Burak’ın potansiyeli, Sneijder’in kalitesi, Muslera’nın verdiği güven, Hamit’in direkleri, Amrabat’ın tekniği, Semih’in gençliği ve teknik ekibin milliliği bende ciddi bir sempati oluşturdu. Takımın kaliteli oyuncuları ve başlarında beğenirsin beğenmezsin ama kendini ispatlamış tek Türk teknik adamı vardı. Dün Galatarasay’da arzuladığım o kaliteli duruşu hissettim. Tüm bunların etkisiyle de maçı izlerken heyecanlandım ve kazanmasını samimi bir şekilde istedim.

Hee galiba bide büyüdük, olgunlaştık ondandır. Çünkü bu hep olması gereken bir duygu ve tutumdu 🙂

Son olarak Galatarasay’ı tebrik, Fenerliliğimden şüphe ediyorum 🙂