Memleket; doğduğun yer de, doyduğun yer de değildir. Memleket hatıraların olduğu yerdir.
Hani insanın aklının bir köşesinde ara ara yâd ettiği yaşanmışlıklar vardır ya işte memleket o anıların yaşandığı şehirdir.
Memleket kimileri için gurur duyulan yer, kimileri için yılların hasreti, kimileri için kurtulmak istenilen bir mahpus. Aslında bu eylemlerin bu duyguların tek bir kaynağı var oda ‘hatıralar’.
Şehirler arena, insanlar gladyatör, dayatılan kültür cellat olmuş. Bu infazlarda hiçbir anı, hiçbir yaşanmışlık, hiçbir özel yok. İşte bu yüzden insanlar geride hiçbir şey bırakamıyor.
Balkanlardan Anadolu’ya ve Anadolu’dan büyük kentlere genç yaşta göç etmek zorunda kalmış vatandaşlarımız oldu. Buralarda iş kurdular, aile kurdular kısacası bir hayat kurdular ama tek istekleri oldu; Hatıralar bıraktıkları o şehirlere geri dönmek.
Evet.. Günümüzde çok hızlı, çok aktif, çok lüks yaşıyoruz. Çok şey görüp, çok kişi ile tanışıyoruz ama hepsini tüketiyoruz. Kısacası hiçbirini sonradan kalmıyor.
Memleketler hatıralar ile dillenir, hatıralar ile özlenir, hatıralar ile sevilir kısacası memleketler hatıralar ile var olur.
Hatırasız insan memleketsiz insandır.
Yunus Emre Kekeç 
Bir Cevap Yazın